Artoor |
Wysłany: Pon 10:26, 12 Cze 2006 Temat postu: Heinz Guderian |
|
Heinz Guderian urodził się 17 czerwca 1888 roku w Chełmie, w posiadłości swojej matki. Od dziecka pragnął zostać żołnierzem. W 1901 roku, w wieku 13 lat, rozpoczął naukę w Szkole Kadetów Młodszych w Karlsruhe. Po dwóch latach Guderian dostał się do Głównej Szkoły Korpusu Kadetów Gross-Lichterfelde pod Berlinem, a następnie do Akademii Wojennej w Metz. W 1907 roku był już podchorążym i został wcielony do 10 hanowerskiego batalionu strzelców. Skończywszy szkołę w Metz, w styczniu 1908, został podporucznikiem. Od 1914 do 1917 roku Guderian wielokrotnie awansował w armii, zdobywając w końcu stopień kapitana. Do rozejmu służył w licznych sztabach wojskowych.
Heinz GuderianPo zakończeniu I wojny światowej Guderian pełnił służbę jako główny komendant Straży Granicznej w Berlinie, Wrocławiu i Bartenstein oraz w korpusie ochotniczym (od listopada 1918 do maja 1919). Od stycznia 1922 Guderian był odpowiedzialny za transport samochodów w 7 bawarskim dywizjonie w Monachium, a następnie, od 1 kwietnia, w ministerstwie Reichswehry. W tym okresie zaczął studiować zagadnienia użycia wojsk pancernych. Czytał materiały Fullera, Harta, Martella. Sam napisał kilka artykułów do "Militär-Wochenblatt", a także słynną książkę "Achtung! Panzer!", wydaną w 1937 roku. W krótkim czasie stał się specjalistą od broni pancernej. Na przełomie 1923 i 1924 roku podpułkownik von Brauchitsch powierzył mu kierowanie grą wojenną w Szczecinie, z użyciem wojsk zmotoryzowanych we współpracy z lotnictwem. Po pokazie zaproponowano mu stanowisko wykładowcy taktyki i historii wojskowej. Jesienią 1924 roku przybył ponownie do Szczecina, do sztabu 2. Dywizji. W 1927 Guderian awansował do stopnia majora, a w 1928 został profesorem taktyki w sztabie szkolenia wojsk samochodowych. W 1929 roku opracował strategie wykorzystania czołgów w walce jako samodzielnych związków taktycznych. Wkrótce został dowódcą 3 pruskiego batalionu samochodowego, a w 1931 roku otrzymał stopień podpułkownika. Guderian powrócił do Ministerstwa Reichswehry jako szef sztabu głównego inspekcji jednostek zmotoryzowanych.
Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy, Guderian otrzymywał kolejne awanse.1 kwietnia 1933 roku został mianowany pułkownikiem. Führer dostrzegł bowiem siłę i znaczenie wojsk pancernych, w dużej mierze właśnie dzięki pracy Guderiana. Do 1941 roku Heinz Guderian obejmował kolejno stanowiska: szefa sztabu dowództwa wojsk pancernych, dowódcy 2. i 16. Dywizji Pancernej. W marcu 1938 roku wziął udział w aneksji Austrii, a w październiku w zajęciu Słowacji przez III Rzeszę. W listopadzie tegoż roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy wojsk szybkich i awansował do stopnia generała wojsk pancernych. W sierpniu 1939 roku został dowódcą XIX. Korpusu Pancernego i wkroczył do Polski, by przekonać się o słuszności swojej strategii. W czasie kampanii w Polsce walczył na północnym odcinku frontu. Posuwając się na wschód zdobył Brześć, gdzie doszło do spotkania z Armią Czerwoną. Po doświadczeniach zdobytych w Polsce poprowadził w 1940 roku Blitzkrieg na Zachodzie. We Francji jego wojska zajęły Boulogne, Calais i Besancon. W drugiej części kampanii jego Korpus Pancerny brał udział w walkach koło granicy szwajcarskiej. Wojna ta udowodniła słuszność teorii Guderiana, dotyczącej wojsk pancernych. W 1940 roku został dowódcą Grupy Pancernej "Guderian" i awansował do stopnia generała pułkownika.
W chwili ataku na ZSRR, 22 czerwca 1941 roku, jednostki Guderiana stanowiły część zgrupowania feldmarszałka von Bocka. Wobec niepowodzeń armii niemieckiej na froncie wschodnim, generał wielokrotnie proponował zmianę strategii podboju ZSRR. Jednak Hitler kategorycznie odmówił zgody, a generał popadł w niełaskę. Guderian podał się do dymisji, lecz Hitler jej nie przyjął. Za radą generała udało się jednak zająć Kijów. Guderian czynnie uczestniczył w bitwach o Orzeł i Briańsk. 5 października Hitler powierzył mu dowodzenie II Armią Pancerną, skierowaną do natarcia na Tułę i Moskwę. Guderian przegrał ofensywę i popadł w konflikt z von Klugem, przez co został przeniesiony do rezerwy.
Powrócił jednak do czynnej służby 1 marca 1943 roku, kiedy to został ponownie powołany Generalnym Inspektorem Wojsk Pancernych. 21 lipca 1944 przejął funkcję szefa Sztabu Generalnego wojsk lądowych. Od tego czasu aż do końca marca 1945 roku był najbliższym współpracownikiem führera. To on przygotowywał Rzeszę do obrony przed Armią Czerwoną, a także stłumił powstanie warszawskie. Guderian rozpoczął rozbudowywanie potężnych systemów obronnych, wykorzystując jeńców i ludność okupowanych krajów. Swoją teorię wojny manewrowej zastąpił koncepcją odpowiednio przygotowanych miast-twierdz. Wobec nieporozumień z Hitlerem odnośnie strategii wojny 28 marca 1945 roku Guderian zrezygnował ze służby. Zmarł w 1954 roku.
Heinz Guderian został odznaczony Krzyżem Żelaznym II i I klasy (odpowiednio 5 i 13 września 1939 roku). Za kampanię przeciw Polsce otrzymał Krzyż Rycerski (27 października 1939), a 17 lipca 1941 Liście Dębowe do Krzyża Rycerskiego - najwyższe odznaczenie niemieckie. |
|